Door Adinda Cocquyt — 14/04/2022

Ochtendspits met kinderen.
Als ik het zo hoor — en zelf ook ervaar — zijn dat de meest stresserende momenten voor ouders. (en kinderen)

Race tegen de klok

Terwijl je twee brooddozen (of lunchboxen, allez), een handtas en een kop koffie in de hand probeert te houden, roep je aan de trap:
"TIJD OM TE VERTREKKEN!"

Een knorrig kind schuifelt op z’n dooie gemak de trap af.

"Allez, komaan!" dring je aan. "Schoenen. Rugzakken!"
Je bezorgdheid stijgt als je naar de klok kijkt.

Je mag vandaag niet weer te laat komen.

"Komaan, gasten, voortdoen!"

Eén kind kan zijn schoen niet vinden.
En waar is kind 2 nu weer?
Ugh. In de badkamer?
Allez jong, nu?!

"We komen te laat! Haast u! Komaan!"

En dan, terwijl jij nog als een wervelwind door de leefruimte crost om er zeker van te zijn dat er niets vergeten is, schreeuwt 1 van de kinderen: “Pff, ik wil niet naar school.”

*zucht*
Je sluit je ogen.
Niet weer.
Vandaag niet, please.

Haast en spoed is zelden goed

En zeker niet als je beslist om stresserende ochtenden uit te kiezen als leermoment voor je kind.

We voelen ons gehaast, angstig, ongeduldig, gefrustreerd.
Verwondert het je dat onze kinderen op deze momenten zich van hun beste verzetskant laten zien?

Kinderen, dat zijn voelers avant la lettre, die voelen jouw spanning en stress feilloos aan.
De spiegelneuronen doen hun werk en hop: zij voelen zich binnen de kortste keren ook gespannen en gestrest.

Dat lijkt op een vicieuze cirkel.

Je vraagt je misschien af:

Is het mogelijk om positief en respectvol te blijven wanneer de klok ongenadig verder tikt?
Is het mogelijk om kinderen in beweging te krijgen zonder te schreeuwen, (met straf) te dreigen of hen om te kopen?
Is het mogelijk om je niet op te jagen en zelf kalm te blijven?

Ja!

Maar.
Je kind heeft waarschijnlijk niet hetzelfde gevoel van urgentie als jij om 's ochtends de deur uit te gaan.

Daar kunnen veel redenen voor zijn: hun bed is warm en comfortabel, ze hebben het moeilijk op school, overgangsmomenten verlopen moeizaam, ze missen jou overdag, ze hebben er geen zin in, ze kunnen moeilijk om met (tijds)druk, ze hebben zenuwen voor de toets of de hoeveelheid leerstof die ze moeten absorberen, ze zijn bezorgd over hun vriendschappen enz.

Geen enkele reminder of eindeloos gezaag of gesjampetter van jou zal deze redenen veranderen.

Dus, in plaats van al je energie te steken in het overtuigen van je kind om de dingen vanuit jouw perspectief te zien, verplaats je eens in hun wereld en zoek naar manieren om elkaar tegemoet te komen.

Tips voor rustige(re) ochtenden met kinderen

• Plan op voorhand.
  Obvious, I know, maar probeer het toch ... wat kan je doen om de ochtend soepeler te laten verlopen?
  - De voormiddag- en namiddagsnack de avond ervoor al klaarleggen?
  - De lunch al maken, drinkflessen vullen?
  - De rugzak/schooltas al klaarzetten in de gang?
  - Sleuteltje van fiets, helm, hesje … op een duidelijk zichtbare plaats leggen?
  - Je wekker een paar minuten eerder zetten zodat je nog even alleentijd hebt voor de kinderen er zijn?
  - Je kinderen hun kleren laten kiezen de avond voordien?
  Schakel je kinderen in om bovenstaande taakjes te doen!
  Zo worden ze betrokken bij het proces van voorbereiding en leren ze zelf hun routine creëren zonder dat alles voor hen gedaan wordt.
  Het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan, maar neem even de tijd om na te denken over de dingen die jou een opgejaagd gevoel bezorgen en kijk of er dingen zijn die je kunt aanpassen of veranderen.

• Kijk naar je eigen gedrag.
  Als we ons haasten of onszelf 15 keer dezelfde zin horen herhalen komt dat vaak omdat we ons bezorgd of gestrest voelen.
  Kijk dus eens naar je eigen gevoelens en gedachten.
  Wat maakt dat jij je zo gespannen voelt?
  - Heb je zelf moeite met ochtenden, te veel lawaai, te veel activiteit, te veel gedoe enz.?
  - Schaam je je omdat je kind eruit ziet alsof het met een haarborstel heeft geworsteld of omdat het per se een ‘nieuwe modetrend’ wil lanceren?
  - Ben je bang dat je niet op tijd op je werk geraakt?
  - Heb je schrik dat het afscheidsmoment met je kind voor gedoe zal zorgen en jouw hart weer in duizend bochten gewrongen wordt?
  - Ben je bang om slechte punten te krijgen van de juf/meester omdat je je kinderen te laat brengt?
  Zoek uit wat jou écht de kast opjaagt.
  Merk het op. Haal eens bewust adem. Veroordeel jezelf niet.
  Als je weet dat deze dingen triggers zijn, kun je een plan maken om er in de toekomst anders mee om te gaan.

• Doe het rustig aan.
  Je denkt misschien "Ik heb geen tijd om rustig aan te doen!"
  Bedenk dan eens hoeveel tijd het kost om je kind mee te sleuren of hoeveel tijd je besteedt aan ruzie met je kind.
  Je hébt de tijd.
  Als je voelt dat je angst begint toe te nemen, of je realiseert je dat je 15 keer na elkaar dezelfde zin hebt gezegd/geroepen, stop dan even. Stop echt.
  Herinner jezelf eraan dat je eigenlijk wil vertragen in plaats van versnellen.
  Richt je op je omgeving. Benoem hardop 5 dingen in de ruimte die je ziet, 4 dingen die je hoort, 3 dingen die je voelt, 2 dingen die je smaakt en 1 ding dat je ruikt.
  Neem even afstand indien nodig, en kom terug wanneer je je minder opgejaagd voelt.
  Zeg vriendelijk en kordaat: “Ik heb jouw/jullie hulp nodig. Ik weet dat je liever wil … (benoem activiteit/feit) en nu is het tijd om te gaan.”
  Zet de beweging zelf in gang. Zorg er dus voor dat jij ook écht klaar bent.

• Verplaats je in hun leefwereld en leid met verbinding.
  Dreigen en opjagen werkt niet.

  Of jawel.
  Maar dan is ieders humeur onder het vriespunt gezakt en voelen jij en de kinderen zich al opgebrand nog voor de dag goed en wel begonnen is.
  Zoek in plaats daarvan naar manieren om contact te maken met je kind voordat je probeert om hem/haar naar het volgende punt te leiden. (Dit is hét moment waarop dat ‘rustiger aan doen’ magisch kan werken.)
  Ga op/onder hun ooghoogte staan, vraag hun aandacht, bied een knuffel aan (of vraag er 1) en luister in plaats van te preken.
  Het kan echt maar dat zijn: een heel eenvoudige interactie. Een paar minuten of seconden per keer.

• Ga in op grote emoties met empathie.
  Het is verleidelijk om logica en rede te gebruiken als je wil dat je kind sneller in actie schiet.
  Helaas gooien deze reacties vaak meer olie op het vuur in plaats van het conflict te verzachten.
  Reageren met empathie betekent dat je bereid bent om verder te kijken dan je eigen gedachten, gevoelens en ideeën en je te verplaatsen in de belevingswereld van je kind.
  Probeer eens om de dingen vanuit hun perspectief te zien, zelfs als dat volledig anders is dan je eigen perspectief.
  Een lange uitleg is niet nodig.
  Hier is een voorbeeldscript:
  1. ”Ik zie dat je … (uiterlijk gedrag). Is dat omdat je je … (gevoel) voelt? Het is niet leuk, hé, om … (feit benoemen).”
  2. Laat dan even stilte, je kind zal zich nu gehoord en gezien voelen.
  3. Laat toe dat er tranen komen, dat je kind boos gedrag laat zien, zonder erop te reageren. Kijk naar je kind en knik bevestigend.
  4. Zeg dan met vriendelijke kordaatheid: ”En nu is het tijd om te gaan.”

• Gebruik humor!

  Maak er eens een wedstrijdje van op een weekend- of vakantiedag.
  Brandweerstijlgewijs: Hoe snel kunnen we onszelf klaarmaken ‘s morgens?
  Betrek de kinderen: laat 1 kind de tijdbewaker zijn, laat een ander kind toezien op het feit dat bv. de tafel afgeruimd is etc.
  Doe daarna iets leuks met het gezin, iets wat je op voorhand samen hebt besproken. (dan kunnen ze ernaar verlangen!)
  Als het op een bepaalde ochtend er écht van afhangt dat ze meewerken, kan je zeggen: “Kinderen, vandaag is het ‘brandweerdag’! (of cheetah-time of Paw Patrol-tijd …)

• Vier jullie successen als gezin.

  Niet per se met beloningen, eerder met waardering en complimenten.
  Benoem het wanneer het goed loopt, bedank je kinderen (en jezelf!) voor hun inspanningen, ook al loopt het niet altijd even gesmeerd.
  Neem af en toe een momentje om te evalueren: wat loopt goed, wat kan beter?
  Begin met je eigen verbeterpunten te benoemen, zo leren je kinderen dat jij niet perfect bent en je dat ook niet van hen verwacht.

Ideeën voor verbinding en empathie:

• In plaats van het licht aan te doen en te roepen: "Allez hop, opstaaaaan!", trek je kind eens tegen je gilet voor een warme knuffel en/of wat minuutjes 'speciale tijd' .

• "Wil je eerst je lunch maken of eerst ontbijten?"

• "Het lijkt erop dat je moeite hebt om kleren uit te kiezen om aan te doen. Kan ik helpen?"

• "Die trui valt tegen, precies. Laten we eens kijken of we een ander kunnen vinden."

• "Krijg je je haar niet goed? Wil je dat ik er aan werk terwijl jij je tanden poetst?"

• "Klinkt er niets goed voor ontbijt? Hmm. Kom hier, ik denk niet dat we onze ochtend knuffel al hebben gehad."

• "Ik weet dat je het echt niet leuk vindt om opgejaagd te worden. Laten we diep ademhalen en uitzoeken wat je nog moet doen."

• "Die grote test zit in je hoofd, hè? Wil je dat ik je overhoor terwijl jij je lunch maakt?"

• "Je wilt blijven spelen en het is tijd om te gaan. Wil je iets meenemen in de auto?"

• "Geen jas vandaag? Oké. Ik pak 'm gewoon mee, voor het geval je van gedachten verandert."

• "Hoeveel kusjes heb je nodig als ik je vandaag afzet? 20?! Wow! Ik kan niet wachten."

• "Ik weet dat je graag met de bus naar school wilde vandaag. Dat is jammer. Laat me je helpen je spullen naar de auto te dragen."

Breekt het angstzweet je al uit wanneer je deze zinnen leest?

I feel you.

Het klinkt misschien heel ongemakkelijk en totaal out of your comfortzone.
Dat is helemaal normaal.
Je bent het namelijk gewoon om je te haasten, om aan te dringen bij de kinderen, elkaar op te jagen en in paniek te raken.
Veel kans dat je het op die manier zelf hebt geleerd.

Je systeem heeft wat tijd nodig om te wennen aan nieuwe gewoontes.

Dus.

Vertraag en sta stil.
Wees lief en begripvol voor jezelf.
Denk eraan om het rustiger aan te doen.
En geef jezelf tijd om dit een gewoonte te laten worden.

Zet die koffie maar neer.
Laat je tas en spullen nog even liggen.
Adem eens diep uit.
Je komt er wel.

De ochtendroutine is misschien niet het enige moment waarop je je gestrest, boos en onzeker voelt.
Zet je onderzoekersbril eens op en ga eens na welke momenten van de dag jou het meeste stress of spanning bezorgen.
Zo krijg je een beter zicht op je triggers en kan je er makkelijker op inspelen.

📷 foto thumbnail: George Milton via Pexels
📄 inspiratie tekst: Positive Discipline
💌 Mijn nieuwsbrief ontvangen? Klik hier.
🤗 Zeer welgekomen in mijn besloten FB-groep Ouderschouders.
👉🏻Volg mijn FB-pagina De volgende 1000 dagen.