Hoe leg je het Sinterklaas- Geheim uit aan je kind?
Geen ontkomen aan
Of je het nu wil of niet, elk kind komt op een bepaald punt in zijn leven bij De Grote Ontdekking: het moment waarop je kind niet meer gelooft in Sinterklaas.
Maar hoe leg je het uit?
Op een creatieve manier? In alle rust?
En wanneer?
Ga je het überhaupt vertellen of laat je het over aan externe omstandigheden terwijl je alles in gereedheid brengt om op liefdevolle wijze het gebroken hart van je kind te proberen opvangen?
Als je je zorgen maakt over de impact van De Grote Ontdekking kan het in elk geval handig zijn om eens te polsen op de school van de kinderen en eventueel ook bij de ouders van vriendjes hoe zij met het hele Sinterklaasgebeuren omgaan.
Ik liet mij inspireren door twee teksten die ik voorbij zag komen op sociale media.
De eerste nam ik volledig over en de tweede heb ik herwerkt naar een eigen versie.
Wie weet geeft het jou ook inspiratie.
OPTIE 1
“De Heilige Nicolaas was een bijzonder persoon die ongeveer duizend jaar geleden leefde.
Hij was een mens van vlees en bloed zoals jij en ik.
Er zijn veel verhalen van hem bewaard gebleven.
Hij was een bijzonder goed mens en heeft veel betekend voor anderen, vooral voor kinderen.
Door de mooie verhalen over hem is hij eigenlijk altijd blijven doorleven.
Een van zijn eigenschappen was dat hij het goede in elk kind zag.
Hoe dat kind zich ook gedroeg, hoe vaak het zijn tong ook uitstak of ruzie maakte of vervelend was, Nicolaas zag het licht in elk kind.
Hij was daarmee een groot voorbeeld voor elke ouder en voor ieder kind.
Hij stierf op 6 december, maar de mensen besloten dat zijn verhalen en wijze lessen moesten blijven leven.
Zo mogen elk jaar mensen die heel bijzonder zijn zijn kleding aan, de hulp-Sinterklazen.
Zij helpen ons herinneren aan deze grote vriend voor groot en klein die in iedereen het goede ziet.
Door het te vieren op de manier zoals het gevierd wordt is het voor de echt kleine kinderen te begrijpen.
Jij bent nu al zo groot dat je het ook op de andere manier kunt begrijpen.
Op de manier zoals ik Sinterklaas ook begrijp.
Bij het herinneren van zo iets belangrijks hoort natuurlijk een feestelijke stemming en cadeautjes.
Ouders, juffen en meesters willen elk jaar graag helpen.
Zij mogen de cadeaus kopen en in naam van Sinterklaas aan de kinderen geven.
Zo hebben wij dat ook al die jaren met veel plezier gedaan."
OPTIE 2
Je schrijft een brief naar je kind.
Of je leest ‘m voor.
Of je gebruikt ‘m als leidraad om je verhaal te vertellen.
Liefste zoon/dochter
Je vroeg mij onlangs of ik Sinterklaas ben.
Ik moest even goed nadenken wat ik daarop zou kunnen antwoorden.
Het antwoord is neen.
Ik ben Sinterklaas niet.
Ik ben wel degene die cadeautjes en chocolaatjes bij je schoen legt.
Ik ben het die iets voor je uitzoekt, koopt en inpakt.
Op dezelfde manier als mijn moeder dat voor mij deed en haar moeder dat ook voor haar deed.
En ja, papa schrijft er een gedichtje bij.
Op een dag zal jij dit misschien ook doen als je kinderen hebt.
En je zal er dan misschien ook keihard van genieten om ze al weken op voorhand bezig te zien met prentjes knippen om op de brief te kleven, om hun verlangen te zien en te voelen, om de Sinterklaasliedjes mee te brullen — alhoewel 😬 — en hen de volgende dag (veel te) vroeg in hun pyjama’s en met een kloppend hart de woonkamer binnen te zien komen.
Maar dat maakt je nog geen Sinterklaas.
Sinterklaas is gebaseerd op een mens die echt heeft bestaan:
Nicolaas van Myra, een Griekse bisschop die in de 3e-4e eeuw na Christus in Turkije leefde.
“Hunk? Die komt dus niet van Spanje?”, vraag je je misschien af.
In de loop der jaren zijn vele verhalen en legendes verteld rond Sinterklaas.
Zoek maar eens op op internet. Je zal veel verschillende versies te lezen krijgen.
En er is niemand die écht weet hoe dat Sinterklaasfeest eigenlijk begon.
Het verhaal dat ik jou graag vertel is dat Sinterklaas vooral een verhaal is van geloof en liefde.
Het feest van Sinterklaas leert kinderen om te geloven in iets wat ze niet kunnen zien.
Dat is eigenlijk iets prachtigs.
In je leven is het belangrijk om te kunnen geloven en vertrouwen te hebben.
In je vrienden en familie, in je leerkrachten, in een god, in je ouders, in alles wat van nature aanwezig is in jou en je omgeving.
Maar bovenal: in jezelf, in wat jij allemaal kunt.
Geloven in iets wat je niet kunt meten of vastpakken kan ongelooflijk helpend zijn.
Ik heb het dan over pure liefde: de grote kracht die jouw leven licht zal brengen van binnenuit, zelfs in je donkerste en moeilijkste momenten.
Dat is liefde die je krijgt zonder dat je daarvoor iets moet doen.
Gewoon omdat jij jij bent.
Het heeft niets met stout of flink of braaf te maken.
Of dat je je huiswerk altijd maakt of goeie punten haalt op school.
Of beleefd bent, of stil zit in de klas, of doet wat ik vraag.
Wel, dat dat soms handig is, ja, dat geef ik toe. 🤭
Maar het is geen voorwaarde om liefde te krijgen.
Iéder kind heeft recht op liefde, zonder meer.
De meeste volwassenen zijn het daarmee eens.
Maar, soms is het erg moeilijk om te doen.
Sinterklaas gaat over liefde.
En wonder. En hoop. En blijdschap. En dankbaarheid.
Ik ken het echte verhaal van toen ik 9 jaar was.
En nu weet jij het ook.
Help jij mee om de waarheid nog even voor je te houden tot jouw jongere zus/broer er klaar voor is?
Liefs
mama
OPTIE 3
Je zou ook kunnen vertellen hoe het echte verhaal min of meer ging en waar de traditie ontstaan is om ‘s nachts chocolade centjes en pakjes te droppen.
Dan kan je iets vertellen als:
Sinterklaas zijn buurman was erg arm. Zo arm dat zijn gezin geen geld meer had om eten te kopen.
Daarop besliste de buurman dat zijn kinderen vanaf nu heel zwaar werk moesten doen.
(wel, in het echte verhaal zouden de dochters zich moeten prostitueren)
Sinterklaas kon het niet over zijn hart krijgen en besloot om de buurman en zijn gezin te helpen.
Hij liet elke nacht stiekem geld achter bij zijn buren. Alleen, hij wilde niet dat ze wisten dat hij het was, want hij was bang dat ze zich anders schuldig zouden voelen of zich verplicht voelen om hem terug te betalen.
Toen de buurman toch ontdekte dat het Sinterklaas was die hem geld gaf, sloten ze een pact: ze zouden het nooit aan iemand vertellen en het bleef hun geheim.
Toch een beetje afscheid
Als je het aspect ‘geloven’ belangrijk vindt kunnen deze teksten alvast een aanzet geven omdat je kind op deze manier kan blijven geloven. Maar dan anders.
Je kunt voor jezelf uitzoeken of je meer of minder wil vertellen.
Of je kan samen allerlei weetjes rond de herkomst van Sinterklaas opzoeken.
Of je misschien een paar van de legendes wil vertellen.
Of het gewoon te laten zoals het is.
Wat als je kind er per ongeluk achterkomt?
Stel dat je kind de cadeau-stash vindt die jij voor Sinterklaas had gekocht of dat een klasgenoot doodleuk aan je kind verteld heeft dat Sinterklaas niet bestaat; wat kan je dan doen?
Als je het niet erg vindt om te liegen (zonder emotionele schade toe te brengen, uiteraard):
“Soms vraagt de sint hulp aan ouders: bv. om een aantal cadeautjes al te kopen en te bewaren in huis, anders moet hij veel te veel meedragen op de pakjesavond ...”
Laat het verder zo en kijk dan wat je kind doet / zegt /vraagt.
Als je liever geen leugentjes gebruikt:
Je kan altijd een wedervraag stellen “Wat denk jij?” of “Wat heb je er al over gehoord?”
Knik dan of zeg “Uhu.”
Laat vooral de ruimte voor nieuwsgierigheid.
Vul het niet zelf voor hen in.
Weet in elk geval:
Jonge kinderen hebben een rijke fantasie.
Zelfs al kwamen onze kinderen te weten dat Sinterklaas niet echt bestaat, tot nu toe nog bleef de magie van het verlangen bestaan.
Op dit moment zijn ze 6 jaar en 8 jaar en ze blijven naarstig prentjes uitknippen en hun schoentje zetten.
Verwondering blijft iets magisch.
Zolang we dat niet van onze kinderen afnemen kan het Sinterklaasgebeuren wel een mooi verhaal blijven.
Ik wens je een bijzonder fijne, mooie en hechte Sinterklaastijd samen met je kind(eren).