Door Adinda Cocquyt — 02.04.2021

"Maar, allez, Adinda, ge geeft uw kind dan toch zijn goesting?"
"Als ge niet straft, hoe kan uw kind dan leren dat het iets niet (meer) mag doen?"
"Dan bepampert ge uw kind toch vollenbak?"
"Mijn kind moet toch leren dat zijn fout gedrag echt niet oké is?"

Stuk voor stuk uitspraken die ik van ouders hoorde of las als ik het heb over verbindend en bemoedigend opvoeden zonder straffen of belonen.
Nu, dat je al eens een gedacht hebt over de dingen, dat zal wel zijn.
Ik ook.
Maar soms klopt dat beeld niet helemaal met de werkelijkheid.

Ik maak alvast van de gelegenheid gebruik om wat mist op te trekken rond bemoedigend opvoeden, mijn core-business.

Ja, wat is dat eigenlijk?

Met bemoediging bereik je meer.
Ik geloof dat ieder kind gelijkwaardig is aan volwassenen.
Ik geloof dat ieder kind even veel respect verdient als volwassenen.
Ik geloof dat wij zelf als volwassenen veel te leren hebben van kinderen en dat we vanuit een gelijkwaardige relatie kinderen ook kunnen opvoeden tot verantwoordelijke volwassenen, zónder veel machtsstrijd, roepen, dreigen of zagen.

Bemoedigend ouderschap op de manier zoals ik het uitdraag ...

• is verbindend

• positief

• respectvol voor ouder én kind

• stelt empathisch grenzen

• is gericht op oplossingen i.p.v. op schuld, schaamte of pijn

• gericht op samenwerking

• is trauma-geïnformeerd

• is duurzaam, want gericht op de lange termijn

• werkt aan emotioneel bewustzijn (en dus aan zelfvertrouwen en veerkracht)

• is keihard imperfect.

Je denkt nu misschien: "Ja, klinkt schoon. Maar wat zéggen die termen concreet?"
​
Goeie vraag.
Ik kan het antwoord niet zo meteen in een korte (of zelfs lange) tekst gieten.
Gaandeweg wordt het duidelijk.
De verhalen die ik met je deel en het materiaal dat ik aanbied in mijn inspiratiebrief, de webinars die ik geef, de workshops en cursussen die in de maak zijn ...
Het zijn stuk voor stuk voorbeelden van bemoedigend en verbindend ouderschap.

Sta mij toe een paar truthbommetjes te lossen.

💣 Truth bomb #1 ​
Bemoedigend opvoeden is NIET wat zweverige mijn-kind-mag-alles-ouders of strenge omdat-ik-het-zeg!-commandanten doen.

Het is niet omdat je emotioneel bewustzijn of emotieregulatie belangrijk vindt, dat je een softie bent.
In-te-gen-deel.
In onze westerse maatschappij, waar de nadruk ligt op kennis, ratio, de letter van de wet, allerlei regels & mentale processen, is het bijna not done om emoties een even grote graad van belangrijkheid te geven.
Nochtans draagt het bij aan ons algemeen welzijn.
Meer kennis over, inzicht in en begrip van (de werking van) emoties zorgt er net voor dat jij je kind kan helpen om meer zelfvertrouwen en veerkracht te ontwikkelen.
Ik durf zelfs meer zeggen: "Zonder emotiebewustzijn, geen welbevinden."

💣 Truth bomb #2
​Gelijkwaardig betekent niet gelijk.

Die twee termen worden al eens door elkaar gehaald.
Kinderen moet je niet behandelen alsof ze volwassenen zijn (=gelijk).
1 belangrijke reden hiervoor is dat hun brein nog niet rijp is (het menselijk brein is maar volgroeid vanaf de leeftijd van 23-25 jaar).
Kinderen zijn wel mensen.
Volwassenen ook.
En ze verdienen evenveel respect en waardigheid. (=gelijkwaardig)
Hoe kan je ze trouwens respect leren als ze het nooit aan den lijve ondervinden?

💣 Truth bomb #3
​Straffen en belonen vermijden betekent niet dat je je kinderen bepampert en opvoedt tot vervelende verwende nesten of narcistische dictators in spe.

We willen allemaal dat onze kinderen opgroeien tot verantwoordelijke, respectvolle, empathische, veerkrachtige volwassenen die in staat zijn om samen te werken, problemen op te lossen en met moeilijke situaties om te gaan.

Als we uitdagingen in de opvoeding gebruiken als leermomenten waarbij we ons richten op oplossingen en/of verbetering van gedrag i.p.v. als manier om onze kinderen 'een lesje te leren' dan leren we hen van jongs af aan de vaardigheden die ze nodig hebben om in hun latere leven om te kunnen met moeilijke momenten en allerlei uitdagingen op school, op het werk of in hun relatie(s).

Mocht je weten dat er talloze tools en principes bestaan om je kind die vaardigheden te leren zonder dreigen, brullen, zagen, schuld, schaamte of pijn, dan doe je dat meteen, toch?

💣 Truth bomb #4
​Een kei worden in bemoedigend opvoeden betekent niet dat er nooit meer 'boel' is thuis, dat je zelf nooit meer over je grenzen gaat, dat jij of je kind nooit meer ontploft, dat er nooit meer onenigheid is ...

Oh, hell no.
​Maarrrrr, die momenten komen beduidend minder voor.
En als ze al voorvallen, dan raak je veel sneller back on track, jij én je kind.

💣 Truth bomb #5
​Bemoediging is niet hetzelfde als beloningen geven of je kind overladen met (overmatige) lofbetuigingen en oeverloze complimenten op zijn gedrag of het resultaat dat zij/hij behaalt.

Die laatste zorgen er zelfs voor dat je kind getraind wordt om pas te handelen als het geprezen wordt of beloningen of complimenten krijgt: de voor-wat-hoort-wat-methode.
De motivatie om iets (niet) te doen komt niet uit henzelf , maar is volledig afhankelijk van wat de volwassene bepaalt (=extrinsieke motivatie).
Het kan zijn dat kinderen op die manier goedkeuringsjunkies worden: ze worden afhankelijk van wat anderen over hen denken en hebben nooit geleerd om zelfvertrouwen op te bouwen.
Ze zijn maar overtuigd van hun kunnen en voelen enkel eigenwaarde als een ander hen daarvoor iets teruggeeft.

Kijk, ik was ooit zo'n goedkeuringsjunkie.
Ik heb pas een aantal jaar geleden ontdekt dat ik voor elk handeling die ik deed bevestiging, goedkeuring of toestemming nodig had van een ander. Ineens werd het patroon duidelijk.
Het is echt zot wat je als kind soms besluit en je gedachten overtuigingen laat worden die zo diep ingeslepen zijn in je brein dat je je niets anders kan voorstellen.
Maar hé, gelukkig is ons brein neuroplastisch en kan je nieuwe groeven maken en de oude laten vervagen ...
Overtuigingen kunnen hardnekkig zijn, maar onze goesting om te veranderen ook!

Voila zie. Dat brengt mij naadloos bij mijn volgend puntje: mijn gratis e-book: Bemoediging werkt!

Maar jong, ik spring bijna uit mijn vel van contentement en trots. Toeters en bellen en al.

Waarom je dat nu moet downloaden, vraag je?

Wè-hel. Het biedt een inkijk in wat bemoedigend opvoeden kan zijn.
Het inspireert je om opvoeding en je eigen rol als ouder eens vanuit een ander standpunt te bekijken.
Het legt uit wat bemoediging is, en wat het net niet is.
Ik doe o.a. uit de doeken wat het verschil is tussen lof/prijzen en bemoediging.
Het verduidelijkt de waarde van bemoediging en waarom dit zo belangrijk is op lange termijn. Je krijgt talloze voorbeelden van bemoedigende uitspraken, die je meteen kan gebruiken.

Ook nieuwsgierig?

​Zeg, en dat bemoedigend opvoeden, werkt dat ook voor kinderen die soms echt 🤯🤬👿🤮😵🙄😱😳😡 gedrag vertonen?
O ja. ​
​Voor hen nog het meest van al.

Trouwens, in het e-book deel ik ook informatie over Positive Discipline, hét gedachtegoed om vanuit te vertrekken als je meer rust en plezier in huis wil en je jezelf in je rol als ouder versterkt en ondersteund wil voelen.

Nog een weetje.

De kern van het Franse woord encourager (bemoedigen, aanmoedigen) komt van het Latijnse woord cor, wat hart betekent.
Wie bemoedigt, bereikt het hart. En wie het hart raakt, kan wonderen zien gebeuren.

Brené Brown zegt het ook. Maar dan anders.
​