Hoe bouw je aan een stabiele en fijne relatie met je kind?

door Adinda Cocquyt — 17/09/2021

Onderzoek (Shonkoff et al. 2012; Walsh 2015) wijst uit dat er een aantal aanwijsbare factoren zijn die het ontwikkelen van veerkracht bij kinderen stimuleert:

• ondersteunende volwassene-kind relaties

• self-efficacy en een gevoel van controle

• aanpassingsvermogen en zelfregulerend vermogen

• bronnen van geloof, hoop en culturele tradities

Harvard University's Center on the Developing Child (2017) suggereert dat de meest voorkomende factor voor kinderen die veerkracht ontwikkelen ten minste één stabiele en toegewijde relatie met een ondersteunende ouder, verzorger of andere volwassene is.

Een stabiele en toegewijde relatie met je kind.

Ja. Oedoededa?

Ik heb wel een paar suggesties. Hierzo.

• Door je kind ervaringen te bieden waarin het kan en mag ontdekken.

• Door je kind te zien voor hoe hij/zij IS, niet voor wat hij/zij (niet) DOET, zodat het zich gezien en begrepen voelt.

• Door je kind te waarderen voor de inspanningen die hij/zij levert, voor zijn/haar doorzettingsvermogen, voor het oneindig veel proberen en leren, voor de keuzes die hij/zij maakt om te doen wat jij wil. Niet door het te belonen of met lof te overladen.

• Door écht aanwezig te zijn, met onverdeelde aandacht.

• Door 1:1-tijd door te brengen met elk van je kinderen.

• Door interesse te tonen voor hún waarden (ja, ook al is dat videogames spelen).

• Door hen te laten voelen dat zíj de prioriteit in jouw leven zijn. (niet door cadeautjes te geven, wel jouw tijd en aanwezigheid)

• Door je kind onvoorwaardelijk lief te hebben. Dat betekent dat je kind zich welkom voelt, niet alleen als hij/zij gewenst gedrag vertoont, maar ook en vooral met zijn uitbarstingen, heftige gevoelens zoals frustratie of teleurstelling, diep verdriet, angst, drama etc.

• Door je niet te laten ontmoedigen door wat anderen te zeggen hebben over jouw manier van opvoeden. You do you.

• Door je kind een kader te geven waarbinnen het kan bewegen en zo met jouw en zijn/haar eigen grenzen leert omgaan.

• Door je kind te bemoedigen i.p.v. streng toe te spreken als het zich ontmoedigd voelt. (dat toont zich in lastig gedrag)

• Door een fijne relatie met jezelf aan te gaan, los van schaamte, schuld en pijn

• Door zelf voor te doen wat je graag wil zien bij je kind: respect, faalmoed, emotieregulatie, geloof in eigen kunnen, je kwetsbaar opstellen ...

• Door vooral niet te flippen en te denken: "Kak! Ik wil dat wel allemaal graag, maar ik heb zélf zoveel moeite met al die dingen."

I hear you.

Wij zijn een generatie volwassenen die het absoluut niet makkelijk heeft als het gaat over opvoeding.
Het is alsof we met 1 been nog in de oude tijd staan en met 1 been in een nieuwe wereld, die nog compleet onbekend, en misschien ook wel beangstigend aanvoelt.

Je voelt aan alles dat je het anders wil doen dan je (voor)ouders, dat je maar al te graag ruimte wil maken voor emoties en de beleving ervan, voor een gezonde emotionele intelligentie, je ziet het belang in van verbinding, van onvoorwaardelijke liefde, van zelfbewust zijn, van zelfliefde.
Maar je weet begot niet hoe je dat op een evenwichtige manier kan bereiken, want je betrapt jezelf erop dat je af en toe je geduld verliest (het-kot-is-te-klein-syndroom) of over je eigen grenzen gaat.

Waarom is dat zo moeilijk in de praktijk te brengen?

Omdat je geen voorbeelden hebt. Omdat je zelf nooit geleerd hebt ...

• hoe je een gezonde emotieregulatie ontwikkelt.

• hoe je emoties bevestigt, erkent en 'er laat zijn'.

• wat 'mild zijn' inhoudt.

• hoe je kinderen grenzen aanbiedt zonder daarvoor jouw controle of macht te laten gelden.

• hoe je omgaat met ongewenst gedrag zonder je kind te vernederen met schuld, schaamte of pijn ...

• hoe je kinderen iets kan leren of bijbrengen zonder hen te straffen of te belonen.

Dat jij dat nooit geleerd hebt, heeft niets met onwil of onkunde van je (voor)ouders te maken.
(Toch niet op zekere hoogte. Het wordt veel complexer als er sprake is van (seksueel) misbruik, mishandeling of ander toxische interactievormen)

Ieder doet wat hij kan.
Met de tools die hij/zij op dat moment ter beschikking heeft.
In de tijdsgeest van dat moment.
Jouw (voor)ouders.
En jij ook.

Back in the old days was het simpel: het was zo en niet anders.
Je had simpelweg te doen wat je ouders / zorgfiguren / leerkrachten je opdroegen.
Geen gemaar, geen geblèt, geen tegengepruttel, geen tegenspraak.

Het voordeel daarvan was dat het duidelijk was.
Maar.
Het heeft ons veel gekost.

Hoe meer ik lees en leer over de werking van het menselijk brein en ons zenuwstelsel, de invloed van (vroeg) ontwikkelingstrauma, shocktrauma en intergenerationeel trauma, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat we in onze jachtige, westerse wereld collectief in chronische stressmodus leven.

Dat jij dus aanvoelt om het anders te doen, om een andere soort relatie te hebben met je kind, om te verbinden, om af te stemmen, om je eigen grenzen en noden te (h)erkennen, dat is geen toeval.
Dit is ónze tijdsgeest.

En het wringt langs alle kanten.

Keiharde spagaat dus.
Pijn.
(toch zeker als je niet getraind bent)

Wat is de rol van Positive Discipline hierin?

Die brengt als het ware die twee werelden voor een stuk samen.
Je leert naast empathisch en/of begripvol ook duidelijk en vastberaden zijn.
Je leert naast kordaat en/of streng ook liefdevol en respectvol zijn.
Je leert waarom schuld en schaamte de oorzaak vormen van veel onnodig leed, bij jezelf en bij je kinderen.
Je leert op een andere manier naar wangedrag kijken én handelen.

En nog zoveel meer.

Kijk. Het is eigenlijk wreed simpel.

Wil jij ook ...

✅ de communicatie in je huishouden verbeteren?
✅ leren hoe je machtsstrijd kunt voorkomen?
✅ meer genieten van de opvoeding?
✅ je kinderen leren hoe ze moeten denken en niet wat ze moeten denken?
✅ minder streng of net wat kordater zijn en toch je grenzen duidelijk en respectvol stellen?
✅ leren hoe je samenwerking bereikt, ook op momenten van tijdsdruk (bv. ochtendrush, bedtijd)?
✅ weten waarom precies je kind zich 'mis'draagt en hoe je daar gepast (= verbindend en mindful) op kan inspelen?
✅ je kind leren dat bepaald gedrag niet kan zonder hem/haar met schuld, schaamte of pijn op te zadelen?
✅ leren hoe je rekening kan houden met de noden van je kind én die van jou?
✅ leren hoe je heftige emoties en ruzies op een vriendelijke en kalme manier kan benaderen zonder boos te worden of te commanderen?
✅ bouwen aan een fijne en hechte relatie met je kind(eren)?

De oudertraining Opvoeden en opgroeien met Positive Discipline zet je alvast op weg.
Je kan al beginnen met het downloaden met mijn gratis e-book Bemoediging werkt!