Hallo!

Ik ben Adinda.
Mijn naam kreeg ik van mijn ouders en ik draag hem met de grootste fierheid.

Ik reageer ook op …
Liefje. (door mijn man, de rots in de branding waar ik soms keihard tegenaan knal en bij wie ik ook - en nog meer - een veilige thuishaven vind).
Of mama. (door mijn 2 scheetjes van pateetjes. Sinds 2015 de rol die mij dichter bij mezelf bracht)
Of mevrouw Cocquyt. (*nostalgie!* de tijd van leerkracht zijn in een middelbare school). 
Of lerares. (met accentje. Door mijn volwassen, anderstalige cursisten) 
Of Cocquyt. (door mezelf)
Of zoetje. Scheet. Dinda. Maatje. (door mijn inner circle. Love them.)
Of kochanie. (Pools voor ‘schatje’ - ik heb een half jaar in Polen gewoond toen ik 25 was. Zotste en rijkste ervaring van mijn leven)
Of ju-uf! (door de kinderen van de school waar ik als zorgleerkracht werk)

Ik zal allicht ook reageren als je mij met ‘madammeke’ of ‘juffrouwken’ aanspreekt.
Grote kans wel dat je dan een woede-eruptie van vulkanistisch formaat over je heen krijgt.
#myfavouriteseason
#thefallofthepatriarchy

Vurig verbonden

Als kind had ik al een grote nood aan connectie.
Hoewel ik begot niet wist wat het betekende, was ik steeds op zoek naar verbinding met iedereen die op mijn pad kwam – mezelf incluis.
Het werd een levensmissie, ook in de klas, waar ik als leerkracht het liefste tússen mijn leerlingen en cursisten stond - en nu nog als begeleider, vertrouwenspersoon en rustbaken voor de kinderen van de basisschool.

Ik heb altijd een hart gehad voor die kinderen en volwassenen die het ‘meest uitdagende gedrag’ vertonen, zij die het moeilijk hebben, die niet in de ‘juiste hokjes’ te plaatsen zijn, zij die tussen de mazen van het net of uit de boot vallen, de zogezegde speciallekes.

Wel, kijk, voor mij is ofwel iedereen of ofwel niemand ‘speciaal’.
Want we hebben allemaal onze eigen specifieke noden en verlangens.
En dat botst al eens met de gevestigde waarden en normen in onze maatschappij.

Door de jaren heen heb ik gemerkt dat iemand maar tot leren komt wanneer hij/zij zich verbonden voelt.
Als hij/zij zich veilig voelt.
Sinds ik mama werd is de interesse in de interactie en communicatie tussen volwassenen en kinderen alleen maar groter geworden en het streven naar eigenvrede werd het vuur in mijn gat, de aandrijfmotor die mij vooruit stuwt.
I’m on a mission, peeps!

Hsp, Adhd en andere labels

Als volbloed hsp (hsp= highly sensitive person) weet ik als geen ander wat de uitdagingen van een prikkelgevoelig leven zijn en hoe je uit die schijnbaar bodemloze put van ongefilterde input een iets stabieler leven kan uitbouwen. Mijn opleiding tot hsp-coach gaf mij daarin belangrijke inzichten en tools mee.
Het herkennen van mijn hoogsensitiviteit was voor mij slechts het begin van een lange zoektocht naar het antwoord op de vraag waarom ik mij toch altijd anders voel(de) dan de meeste andere mensen.

Er was meer. Veel meer.
Nu weet ik dat dat antwoord niet eenduidig is.

Ik leerde over neurodiversiteit, over labels en diagnoses, over de impact van ontwikkelingstrauma, overlevings-stress en chronische angsten, over de werking van ons zenuwstelsel als opslagplaats van onverwerkte en weggeduwde emoties én als toegangspoort voor heling.

Enfin, ik begrijp als geen ander wat het is om je niet begrepen te voelen, om je niet serieus genomen te voelen — ook door professionele hulpverleners! — en om je om die reden soms enorm eenzaam te voelen, zelfs al heb je een aantal dichte mensen om je heen.

Levenslang leren

Mijn niet te stillen honger naar leren en groeien zorgt ervoor dat ik mezelf blijf uitdagen.
Ik ben er zelfs een beetje verslaafd aan.
Ik blijf workshops en opleidingen volgen die mij en jou helpen om ons blikveld te verruimen.
Zo kan ik jou nog beter ondersteunen in het zetten van de stappen die jij nodig hebt om de ouder of begeleider te zijn die je wil zijn (en je diep vanbinnen eigenlijk ook voelt).

O ja, ook nog dit:

”You are born wise, you are born complete.” las ik ooit eens.
Wel, dat is het uitgangspunt voor mij: ieder mens is af, van bij de geboorte.
Alleen vergeten we along the road beetje bij beetje wie we zijn, o.a. omdat we door onze opvoeding en de geldende maatschappelijke normen en waarden in - overigens veel te kleine - hokjes geduwd worden waar we niet per se in passen.

Ik leer je vergeten wat je ooit leerde - op het vlak van opvoeding dan toch - en kijk samen met jou naar welke authentieke ouder—opvoeder er onder al die ajuinlagen in jou schuilt.

“Kinderen zijn geweldige imitators.
Nadoenders, zoals dat in het sappig Meetjeslands heet.
Geef ze dan ook iets geweldigs om na te doen.”

Hoe fantastisch zou het zijn om je kinderen voor te doen hoe het is om jezelf te zijn?

”Ja, euh. Way beyond.”

“Alleen, nog een klein vraagske: ze leggen er toch wel de straten mee, met al die coaches, therapeuten en psychologen.
Hoe weet ik of jij wel degelijk kwaliteit te bieden hebt?”

Goed punt.
There’s only one way to find out.
Kom hier dat je mij leert kennen.

Benieuwd om je te ontmoeten! 👋🏻

Adinda